«1926 թվականի հունիսի 7-ին Կատալոնիայի մայրաքաղաքում հաճելի իրարանցում էր: Մեծահասակներն ու փոքրիկները, ուսանողներն ու սիրահարները, քաղաքի փողոցներն ու կառույցներն անգամ…

  *** Տե՛ս, եկել եմ ես Անտեր օրերից, Անսեր օրերից Քշված… Մրսած փեշերով Եկել եմ Քեզ մոտ… Բողբոջած մարմինս Փորձում…

Կլոր, փայտե ծանր, հոգնած ոտքերով, դար տեսած սեղանը նորից զարթնում է, նրա գլխին ամեն օր, ա՜յ այսպես, ճիշտ ժամը յոթին…

Դռնբաց -Ողջո՜ւյն, համեցե՜ք: Գումարած ծառայողական, ոսկեգույն կոճակներով հանդերձ,  լռելու կարողություն ու համբերություն: Սա է դռնապանի էությունը: Չեմ բողոքում, ինձ  լավ…