Երկու նարինջ

***

Եվ ջրերը չգիտեն՝

Ինչ է մահը,

Նրանց միջով հոսող քաղաքները

Հատվում են ավազում:

Երկինքը հոգին է ցամաքող ջրերի՝

Ցրված ճերմակ ամպերով:

Եվ ջրերը մաղում են ժամանակը

Ինքնահոս ողբից,

Հիշողության համաճարակից:

Ջրերը չգիտեն ու չեն իմանա,

Թե ինչ է մարդկային մաղձը:

 

 

 

***

Երկու նարինջ ու կույր դանակ

Սեղանին,

Կարմիր ամպեր,

Խուլ հեծկլտոց փողոցից.

Անսեռ կարոտը իջել է

Կտուրներին քաղաքիս.

Երկու նարինջ, թաց երազներ-

Հոգեվարքն է խավարի:

 

 

 

***

Լողալ սովորեցինք

Ձկներից լավ,

Պաշարեցիք բարձրունքը Էվերեստի,

Արծիվները մեռան ծառերին,

Հաշվեցինք տիեզրական բոլոր մարմինները,

Անգոյության մոլորակները հսկա:

Տրորեցինք լուսնի հողը կեղտոտ ոտքերով,

Թռչում ենք անվախ երկաթե թռչուններով`

Խոցելով որբացած երկինքը:

Ամեն ինչ գիտենք

Եվ անգամ գազանների լեզուն,

Բայց մարդ լինել,

Մարդ մնալը չսովորեցինք:

 

 

 

***

Լորկա,

Լորկա,

Լորկա …

Քո անվան մեջ,

Քո հանգի մեջ

Դող կա:

Լորկա՜,

Քեզ սպանեցին,

Ու մինչ այսօր

Բառի սով կա…

Ձիթենին քո թախծից է

Միայն ծաղկում,

Արևը՝ սարսռած լավա,

Այրում է, մինչ դու

Ննջել ես

Քամու թևերին:

Լորկա,

Լորկա,

Լորկա՜.

Բաց է դեռ քո պատուհանը,

Լույս է վառվում՝

Ո՞վ կա,

Ո՞վ կա:

 

 

***

Երկինք՝

թաց դեկոր

Հերայի,

Բաց ստինքներդ

ճերմակ ու մանիր

փշրված երազը Եվայի:

Պտտվե՛ք,

պտտվե՛ք,

անանուն

գիսաստղեր,

հրածին

փոթորկի առանցքում

կպայթի

միջօրեն բաղձանքի

Չորս քառորդ

մաժորում հեշտանքի:

 

 

 

***

Ինչ սիրուն են գնում գնացքները՝

սափրելով արահետը հույսի:

Ռելսերին փշրվող հրաժեշտը

կմաքրեն անձրևն ու քամին:

Ինչ խաղաղ են մեռնում երազները

և սերերը թոթովող-վաղանցուկ.

ես փակել եմ գիշերվա բորբ աչքերը,

ես թռչում եմ Աստծո երազում:

 

 

 

***

Մահը հոգնեց

Մեր ձանձրալի

Սպանդներից,

Ծիծաղելի դրամատիզմից.

Ինքնասպան դեռահասներից,

Ինքնաոչնչացնող մարդկային

Տեսություններից,

Գրքերից ու իր մասին

Տափակ հումորներից :

Հիմա ննջում է լազուրներում,

Երեկոները վիսկի է խմում Բևեռլի Հիլզում

Ամենասիրուն ծտերի հետ,

Ծաղրերգ է հյուսում

Մեր էժան կյանքերից:

 

 

***

Կվազեմ ասուպների մեջ,

Կփնտրեմ

Գողացած մանկությունս,

Օրորոցս ձեռքդ՝ պարզած սնարիս

Կգտնեմ բոլոր կորած

Հեքիաթի հերոսներին, որ թաքնվել են

Հիշողության մարմաջից:

Կգրեմ մի նոր

Տխուր հեքիաթ

Իմ ու քո մասին,

Պապ:

Կթողնեմ ասուպները մթնում,

Հեքիաթս անավարտ կմնա:

Մեռնում են անհեքիաթ աշխարհում,

Ծերացած մանուկները հիմա:

 

 

Լուսանկարը` Նառա Վարդանյանի

Կարծիքներ

կարծիք